فهرست مطالب: نمایش
ساختار ایزوگام و مواد تشکیل دهنده آن
این نوع عایق محصولی متشکل از تیشو (فلت الیاف شیشه تقویت شده) ، پلی استر و قیر است که با پلیمرهای مخصوص اصلاح شده است که از دو لایه نمد تشکیل شده است. لایه زیرین از نمد الیاف شیشه و لایه فوقانی از پارچه های پلی استر ساخته شده است یا با فیلم پلاستیکی پوشانده می شود. در اینجا لازم است مشخصات استاندارد برخی از مواد عایق ذکر شده در بالا ذکر شود. پارچه پلی استر ، که به عنوان یک لایه اشباع شونده از ذوب قیر در ضد آب پیش ساخته استفاده می شود.
امروزه از ایزوگام در کف استخر ، کف لوله های آب صنعتی ، دیواره های سازه های صنعتی ، برای سطوح خارجی لوله های نفت و گاز و … استفاده می شود. نفوذ پذیری زیاد قیر به دلیل وجود سولفید کربن و تتراکلراید کربن است و همچنین فاصله ذرات ایجاد کننده آن کم است. به همین دلیل ، قیر ماده ای بسیار چسبناک است که نمی تواند در صنعت به عنوان ماده اولیه عایق پیش ساخته استفاده شود.
برای استفاده از قیر در صنعت ، بسیاری از صنعتگران با حرارت دادن ذرات تشکیل دهنده این چسب و کشیدن آن ها در جهات مختلف و همچنین افزودن مواد اضافی مانند پلی استر و بافت ، از گرما برای تشکیل ایزوگام در انواع و اشکال مختلف استفاده می کنند. آن ها رول های چند متری تولید می کنند. به این ترتیب ایزوگام به یک عایق آماده تبدیل می شود و متخصصان در زمینه قیرگونی کافی است تا مواد را گرم کنند تا چسبندگی خود را بازیابد و به محصولات ساختمانی بچسبد.
مواد تشکیل دهنده
بر اساس مواد تشکیل دهنده ، ایزوگام ها به دو دسته پلیمری و دمیده تقسیم می شوند که در زیر توضیح داده شده است :
۱٫ ساختار ایزوگام پلیمری و مواد تشکیل دهنده
ماده ای که پایه تولید ایزوگام پلیمری است قیر می باشد که با توجه به نرمی و درجه عایق بودن این ماده قیر ۶۰/۷۰ ، نرمی همان ۷۰ و عدد ۶۰ نشان دهنده درجه عایق بودن قیر است. این نوع قیر از تصفیه روغن خام تولید می شود و مستقیماً از پالایشگاه تأمین می شود. در فرآیند گرمایش نفت خام ، عناصر جدیدی مانند بنزین ، روغن گاز ، محلول های سبک نفت ، روغن سبک و روغن چراغ در پالایشگاه ها و برج های تقطیر تولید می شوند.
قیر ۶۰/۷۰ محصولی است که برای تولید خود از گرمای بیش از ۳۸۰ درجه استفاده می کند و غالباً به صورت نیمه جامد است و برای عرضه به بازار به شکل جامد و سرد تبدیل می شود. با توجه به اینکه قیر بر اساس چسبندگی آن ها طبقه بندی می شود ، قیر ۶۰/۷۰ عضوی از قیر با کیفیت است و از نفوذ پذیری بالایی در برابر رطوبت و نم برخوردار است.
نحوه تولید ایزوگام پلیمری
برای تولید ایزوگام پلیمری ، قیر ۶۰/۷۰ با موادی مانند تیشو ، مواد APP ، پلی استر و گونی پلاستیکی مخلوط شده و در یک مخزن بزرگ گرم می شود و پس از مخلوط شدن این مواد با یکدیگر ، محصول یکنواختی بدست می آید.
کاربر مسئول ، مواد بدست آمده را از طریق دهانه مخزن به یک استخر آب هدایت می کند تا مواد خنک شود. روی آب استخر و زیر استخر لایه های پلاستیکی ، لایه های آلومینیومی با تراکم ۱۴ تا ۱۶ میکرون وجود دارد. البته بهتر است بدانید که برخی از تولیدکنندگان ایزوگام پلیمری از لایه های آلومینیوم به عنوان پوشش برای کاهش قیمت نهایی محصولات خود استفاده می کنند.
۲٫ایزوگام دمیده
این نوع ایزوگام عایق از مازوت یا همان نفت کوره استفاده می کند ، که تجربه نشان داده است که کیفیت و عمر ایزوگام دمیده شده اغلب کمتر از نوع پلیمر است. جالب است بدانید که ایزوگام پلیمری در واقع یک نوع پیشرفته از همان ایزوگام دمیده شده است و مواد پایه ای که برای تولید آن استفاده می شود قیر دمیده است.
این قیر در فرآیند تزریق هوا به مازوت یا همان روغن کوره تبدیل می شود. قیر دمیده شده با نام قیر ۸۰/۲۵ یا قیر R نیز شناخته می شود که طی آن هوای بسیار داغ از طریق پمپ های فشرده سازی هوا مستقیماً به مخزن روغن سوخت فشرده می رود.
در طی این فرآیند در لایه سوم ، مولکول های هیدروکربن ، جایی که اتم های هیدروژن یا اجزای مازوت در آن قرار دارند ، با اکسیژن تزریق شده به هوای گرم مخلوط می شوند. سرانجام ، این ترکیب با ایجاد حباب در مازوت آب تولید می کند و پلیمریزاسیون آن در مولکول های هیدروکربن اتفاق می افتد. سرانجام در این فرآیند، قیر دمیده تولید می کند. نفوذ این نوع قیر کمتر از قیر ۶۰/۷۰ است. به همین دلیل امروزه در بیشتر پروژه های ساختمانی از این نوع قیر استفاده نمی شود.
از جمله مواردی که هنوز از قیر دمیده استفاده می شود تولید باتری ماشین و همچنین لوله های کوچک آب است. به دلیل نفوذپذیری قیر دمیده، امروزه تولید آن در صنعت محدود شده و بازده کمی دارد.
تعداد لایه های ایزوگام
بر اساس تعداد لایه ها ، ایزوگام ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند : تک لایه و دو لایه.
نوع تک لایه انعطاف پذیری بالایی دارد و کاربرد آن در مناطق خشک است. ایزوگام تک لایه از پلی استر دوخته شده تشکیل شده است که معمولاً آلومینیوم روی، آن چگالی بسیار کمی دارد. از این نوع ایزوگام برای پوشاندن سطوح لوله های آب ، گاز و روغن استفاده می شود.
با مقایسه نوع تک لایه و دو لایه باید توجه داشت که ایزوگام دو لایه انعطاف پذیری کمتری نسبت به نوع دیگر دارد اما مقاومت بالاتری دارد. از بافت و پلی استر برای تولید ایزوگام دو لایه استفاده می شود. بافت یک ماده جامد است که با وجود بافت نرم و جذب زیاد رطوبت در لایه بیرونی ایزوگام دو لایه استفاده می شود ، بنابراین این نوع ایزوگام می تواند حجم زیادی از رطوبت هوا را حفظ کرده و در هنگام تابش مستقیم این رطوبت را حفظ کند. خورشید را به صورت بخار از دست دهید.
انواع ایزوگام بر اساس نوع روکش
ایزوگام ها بر اساس نوع پوشش آن ها به سه دسته تقسیم می شوند : بدون پوشش ، دارای پوشش سنگریزه و پوشش آلومینیومی.
ایزوگام بدون روکش به عنوان ایزوگام پودری شناخته می شود که ارزان ترین نوع است. جالب است بدانید که این نوع ایزوگام می تواند هم در ایزوگام های دمیده شده و هم در ایزوگام های پلیمری باشد. ایزوگام بدون روکش نسبت به سایر ایزوگام ها کیفیت پایین تری دارد و امروزه در تولیدات صنعتی و پروژه های کوچک مورد استفاده قرار می گیرد.
مواد عایق ضد آب چیست؟
(انواع آن ، کاربرد های آن و ویژگی هایش)
یکی از مهمترین کاربردها در ساخت و ساز ، عایق بندی است. ضد آب نمودن باعث دوام بسیاری از سطوح مختلف در ساخت و ساز می شود. بنابراین برای اطمینان از راحتی خانه یا محل کار پس از اتمام ساخت و ساز ، باید از مواد تشکیل دهنده ایزوگام استفاده شود.
به نظر شما ایده آل ترین مواد تشکیل هنده ایزوگام چیست؟ برای کدام قسمت از خانه باید از مواد ضد آب استفاده شود؟ می توانید پاسخ این سؤالات را در مقاله ما بیابید.
عایق آب چیست؟
قبل از اینکه پاسخی به این سؤال بیابیم که مواد ضد آب و مواد تشکیل دهنده ایزوگام چیست ، باید از خودمان بپرسیم که عایق آب چیست ؟
ضد آب نمودن فرایند ساخت یک جسم یا سازه با قابلیت ضد آب است. با این فرآیند ، مواد یا ساختار عایق شده در آب تحت تأثیر قرار نمی گیرد و در برابر شرایط مقاومت در برابر ورود آب مقاومت نمی کند.
گاهی اوقات برای افزایش راحتی ساختمانها با استفاده از سطحی مانند بالکن یا انبارهایی که تصور می شود با آب در تماس هستند ، افزایش می یابد.
ضد آب بودن در ساختمان ها ایجاد سدی غیرقابل نفوذ بر روی سطح پایه ها ، سقف ها ، دیوارها و سایر عناصر ساختاری برای جلوگیری از عبور آب از این سطوح است.
به عبارت دیگر ، ضد آب بودن یک اقدام محافظتی است که باعث می شود سطح مقاوم باشد و یا از نفوذ ناخواسته مایعات تحت نیروهای خارجی دیگر ؛ مانند فشار هیدرواستاتیک و مویرگی جلوگیری کند.
این فرایندی است که امکان نصب یک سیستم مداوم را با استفاده از غشاهای الاستیک و بادوام فراهم می کند. این تکنیکی است که در صنایع ساخت و ساز و طراحی برای کاهش تأثیر نفوذ مایع بر روی سیستم ها مورد استفاده قرار می گیرد. عایق باعث افزایش دوام سطوح بتونی در یک ساختمان می شود.
روش های زدن مواد ضد آب در مکان های مختلف
روش های ضد آب در مناطق روستایی و مناطق شهری متفاوت است. بنابراین ، پاسخ به این سؤال که مواد ضد آب ایده آل کدامند هستند همچنین در مناطق روستایی و شهری تغییر می کنند.
مناطق روستایی :
از آنجا که مناطق روستایی به طور یکنواخت بوده و از نظر استفاده از مصالح مختلف کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، برخی از سبک های ساخت و ساز ، مشکلات عادی مشکلات طبیعی منطقه ممکن است بوجود آید.
استفاده از مواد طبیعی و محلی که در دسترس است ، کار بسیار معمولی و محدودی را برای از بین بردن سایش سازه انجام می دهد. کار با کار در سطح ریشه علف انجام می شود تا مشکلات موجود را برطرف سازد.
مناطق شهری :
در مناطق شهری گوشه ها و سطوح مختلفی وجود دارد. تغییرات آب و هوایی کلان ، آلودگی بیش از حد ، استفاده بیش از حد از خاک، کمبود فضای سبز ، استفاده بیش از حد از گازهای گلخانه ای ، جاده ها مهم ترین دلایل شرایط آب و هوایی بر روند ضد آب بودن در مناطق شهری تأثیر می گذارد.
این وضعیت به دلیل ضعیف بودن ، تغییرات زیاد در ترکیب آن و ایجاد ترک ، باعث مقاومت در برابر تغییرات درجه حرارت بالا در مواد می شود. با این حال ، اغلب ساخت و ساز ، مواد و روشها پیشرفته هستند و بنابراین کنترل و بهبود آن آسان است.
